දිවයිනේ සෙසු ප්රදේශවලට සාපේක්ෂව ගම්පහ දිසාවේ ඇති ඓතිහාසික ජන කතා බොහොමයක් තවමත් අප්රකටව පවතී. එබැවින්, ඒවා වත්මන් සහ මතු පරපුර වෙත දායාද කිරීම සම්බන්ධයෙන් යම් පියවරක් ගැනීමට අපි අදහස් කළෙමු. අප රටේ සාමාන් ජනතාවට, අප්රකට ඓතිහාසික තොරතුරු සහ ජනශ්රුති විමර්ශකයන්ට සේම පාසල් සහ විශ්ව විද්යාල සිසුන්ට එකසේ ප්රයෝජනවත් විය හැකිය. ඔබ දන්නා ජනකතා ඇත්නම් ඒවාද මෙහි පළකළ හැකි අතර මෙය වඩාත් හොඳින් ඉදිරි පරපුර සඳහා දායාද කරනු වස් ඔබගේ අදහස් හා යෝජනා බලාපොරොත්තු වෙමු.

Friday, September 5, 2014

ගල් ලෙනක් තුළ යුග දිවිය ගෙවූ රන්වල දෙවියෝ - God Ranwala who spent the marriage in a cave

 රන්වල දෙවියන් යුග දිවිය ගත කළ බව පැවසෙන ගල්ලෙන

රන්වල දෙවියන් ජීවමාන සමයේ අවිවාහකව බ්‍රහ්මචාරී ජීවිතයක් ගත කළ බවයි කලින් සඳහන් කළ පුරාවෘත්තයේ දැක්වෙන්නේ. නමුත් දැන් පවසන්නට සැරසෙන පුරාවෘත්තයට අනුව එතුමන් ජීවත්ව සිටි කාලයේ බ්‍රහ්මචාරී ජීවිතයට යොමුව ඇත්තේ විවාහ ජීවිතයක් ගත කිරීමෙන් පසුවයි. ඒ විවාහය ප්‍රේම විවාහයක් ලෙසත් අපට හැඟීයනවා. රන්වල දෙවියන් පිළිබඳ ඒ අපූරු ජන කතාව මට මුලින්ම අහන්න ලැබුණේ මීට අවුරුදු දහඅටකට පමණ කලින් කෝරළ තුන සහ පාත බුලත්ගම කෝරළයේ හිටපු විවාහ ලේකම්, අවිස්සාවේල්ලේ මානියම්ගම පදිංචි අයි.ඩී.පී.ඒ. ධනපාල හෙවත් ‛ධනපාල රාළහාමි’ගෙන්. එතුමා සීතාවක ජනශ්‍රුති පිළිබඳ විශාරදයෙක්. නමුත් නූතන සමාජය එතුමාගේ ඒ දැනුම් සම්භාරයෙන් ප්‍රයෝජන ගන්නා බවක් පෙනෙන්නට නැහැ. 

කලින් සඳහන් කළ ජනප්‍රවාදයේ ‛අලවතුරේ රාළ’ ලෙස හැඳින්වුණු රන්වල දෙවියන් මේ ජනප්‍රවාදයට අනුව හැඳින්වෙන්නේ ‛අස්වන් රාළ’ යනුවෙන්. ඒ වගේම කලින් ජනප්‍රවාදයේ රන්වල දෙවියන්ගේ සගයා වූ ‛ගනේගොඩ රාළ’ මෙහිදී හැඳින්වෙන්නේ ‛රන්කිරි රාළ’ යනුවෙන්. එබැවින් මේ දෙදෙනා පිළිබඳ විස්තර කරද්දී රන්වල දෙවියන් ‛අලවතුරේ අස්වන් රාළ’ ලෙසත්, එතුමාගේ සගයා ‛ගනේගොඩ රන්කිරි රාළ’ ලෙසත් හැඳින්වීම වඩාත් සුදුසු යැයි කියා මා සිතනවා. 

මේ ජනප්‍රවාදයට අනුව මේ දෙදෙනා තරුණ කාලයේ දෙවැනි රාජසිංහ රජුගේ වී අටුවක් හෙවත් ‛පත්තායමක්’ භාර ව සිටි නිලධාරීන් දෙදෙනෙක්. ඒ පත්තායම පිහිටා තිබුණේ කෑගල්ල රන්වල ප්‍රදේශයේ. කලින් ජනප්‍රවාදයට අනුව මොවුන් ‛පොඩි මිනිහාගේ වීරයන්’ ලෙස හැඳින්වුවත්, මේ ජනප්‍රවාදයට අනුව ඔවුන් අතිශය අවංකව රාජපාක්ෂිකව කටයුතු කළ නිලදරුවන් දදෙනෙක්. මොවුන්ගේ අවංක බවත්, රාජපාක්ෂික බවත් පිළිබඳ ඊර්ෂ්‍යා කළ කිසිවකු මේ වී අටුවට හෙවත් පත්තායමට ගිනි තබනවා. පසුව එම තරුණයන් දෙදෙනා විසින් එය සිදුකළ බවට රාවයක් එම ප්‍රදේශය පුරා යවනවා. මෙය ඒ දෙදෙනාට එරෙහිව දියත් වූ සුක්ෂම කුමන්ත්‍රණයක්. මේ වන විට බරපතල දේශපාලන අර්බුද රැසකට මැදිව සිටි දෙවැනි රාජසිංහ රජතුමා විචාරශීලී තීරණ නොගන්නා බවත්, මේ තරුණයන් දෙදෙනා දැන සිටියා. ඒ අතරේ රාජ උදහස තමන් වෙත ද යොමු වී ඇති බව ‛කෝහල්පිටි රාළ’ නමැත්තකුගේ දැන ගන්නා මොවුන් දෙදෙනා රහසිගතව රන්වලින් පිටමං වෙනවා. ඉන්පසුව මේ දෙදෙනා පහුරු දෙකක් තනාගෙන කැලණි ගඟේ අතු ගංගාවක් වූ ගුරුගොඩ ඔය ඔස්සේ කැලණි ගඟට පැමිණ කැලණි ගඟ ඔස්සේ පහළට යාත්‍රා කරනවා. ගොඩබිම් මාර්ග පද්ධතිය දියුණු මට්ටමක නොතිබුණු බැවින් මේ කාලයේ ගමන් බිමන් සඳහා බහුල වශයෙන් කැලණි ගඟ භාවිත කළ බවට ඓතිහාසික සාධක බොහොමයක් සොයාගන්නට පුලුවන්. 

රන්වල තොටුපොල මීට වසර කිහිපයකට පෙර

කෙසේ හෝ අස්වන් රාළ සිය පහුර පැදගෙන ගියේ සියනෑ කෝරළය පැත්තට වන්නට. ඔහුගේ සගයා වන රන්කිරි රාළ සිය පහුර පැදගෙන ගියේ හේවාගම් කෝරළය පැත්තට වන්නට. මෙසේ පහුර පැදගෙන ආ අස්වන් රාළට සියනෑ කොර්ළයේ ගඟබඩ පත්තුව ප්‍රදේශයේදී ඉතා මිහිරි කාන්තා කට හඬකින් ගැයෙන සී පදයක් අහන්නට ලැබුණා. පහුර නතර කළ අස්වන් රාළ එයට ඊට පිළිතුරු සීපදයක් ගායනා කළා. මේ අතර එම කාන්තා කට හඬින් දිගින් දිගට සීපද කියැවෙන අතරේ අස්වන් රාළ ද මේවාට පිළිතුරු සීපද කියමින් ප්‍රතිචාර දක්වන්නට ඇති. මේ සීපද කීම අද කාලයට එතරම් නුහුරු නුපුරුදු වුවත් අතීත ජනසමාජය තමන්ගේ  අදහස්, ආවේග හා සිතුම් පැතුම් සන්නිවේදනය කිරීම සඳහා සීපද භාවිතය ඉතා පුළුල් ලෙස ප්‍රයෝජනයට ගත් බවක් පෙනෙනවා. හේන් කවි, කරත්ත කවි, පාරු කවි, නෙලුම් කවි වැනි අනේක විධ වූ ජන ගී නිර්මාණ වී තිබෙන්නේ එවක සමාජයේ විවිධ පුද්ගලයන් ඉහත සඳහන් ආකාරයෙන් තමාගේ සිතේ තිබෙන හැඟීම් සීපද මගින් අනෙක් පුද්ගලයන් හෝ පොදු සමාජය වෙත සන්නිවේදනය කිරීමේ ප්‍රතිඵලයක් හැටියටයි. 

අස්වන් රාළ කැලණි ගඟේ එක් ස්ථානයක නතර වී හිඳිනු දුටු රන්කිරි රාළ පහුර පැදගෙන පහළට එන ලෙස ඔහුට කිහිප වතාවක් කතා කළත් අස්වන් රාළ එතැනින් ඉදිරියට පහුර පැද එන බවක් පෙනෙන්නට තිබුණේ නැහැ. එනිසා එහි ඔහුට එහිම රැඳෙන්නට ඉඩදුන් රන්කිරි රාළ සිය පහුර තවත් පහළට පැදගෙන පැමිණ කැලණි ගඟ අසබඩ පිහිටි සියනෑ කෝරළයේම ‛ගිරිදර’ නමින් හැඳින්වෙන ගම් පියසේ නතර වුණා. 

කෙසේ හෝ අස්වන් රාළත් මේ සීපද ගැයූ තරුණියත් අතර ප්‍රේම සම්බන්ධයක් හට ගැනුණා. දෙදෙනා දැන හඳුනාගැනීමෙන් පසුව තරුණිය අස්වන් රාළව තම දෙමාපියන් වෙත ද කැඳවාගන ගියා. එහෙත් ‛ජාතියක් ජම්මයක්’ හඳුනාගන්නට බැරි තරුණයෙක් සමඟ තමාගේ දියණිය විවාහ වීම කෙරෙහි දෙමව්පියන් දැඩි සේ අකැමති වුණා. කෙසේ මුත් මේ තරුණියට ආගන්තුක තරුණයා අතහැරීමට නොහැකි බව පැවසීමෙන් පසුව දෙමාපියන් ඇය සිය පවුලෙන් නෙරපා දැමුවා. 

ඉන්පසුව එම පවුල සමඟ කිසිදු සම්බන්ධතාවයක් නොපැවත්වූ අස්වන් රාළ තමන්ගේ අලුත් සහකාරිය සමඟ ජීවත්වීම සඳහා යොදාගත්තේ  දංගල්ල ප්‍රදේශයේ තිබූ ගල්ගෙයක්. කාලයක් එහි ජීවත් වූ ඔවුන් එම ප්‍රදේශයේ හේන් ගොවිතැන් කරන්නට පටන් ගත්තා. මේ ගල්ගුහාව අදටත් දකින්නට තිබෙනවා. එය දංගල්ල ප්‍රදේශයේ පිහිටි ස්ථානයක්. නමුත් මගේ විමර්ශණවලදී හැඟී ගියේ එම ගල්ගුහාව ගැන ප්‍රදේශවාසීන් අසා තිබුණත්  ඒ ප්‍රදේශයේ වැඩි දෙනෙක් තවමත් එම ස්ථානයට ගොස් නැති බවයි. මෙම ගල්ගුහාව ඉතා රමණීය වටපිටාවකින් යුක්ත ස්ථානයක්. මෙම ගල්ගුහාව අදත් හැඳින්වෙන්නේ ‛ලැගුම් ගෙය’ නමින්. ඒ වගේම එම ප්‍රදේශයේ ‛හේනේගම’ නමින් ස්ථානයක් ද තිබෙනවා. එය අස්වන් රාළ හේන් කෙටූ ප්‍රදේශය බවයි පැවසෙන්නේ. මෙය ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයට අයත් ප්‍රසිද්ධ හේනේගම නම් නොවේ. අස්වන් රාළ කෙටූ බව හැඳින්වෙන කුඹුර ‛අස්වන් වෙල’ නමින් හැඳින්වී දැන් එය ‛අලුත්වෙල’ බවට පත්ව තිබෙනවා. 

කෙසේ හෝ අස්වන් රාළගේ ජීවිතය බ්‍රහ්මචාරී බවට පත්වුණේ මෙම විවාහයෙන් පසුවයි. ඒ සඳහා නිශ්චිත හේතුවක් සොයාගන්නට නැහැ. මේ දෙදෙනාට දරුවන් සිටි බවක් ද සඳහන් වන්නේ නැහැ. අස්වන් රාළට විවාහ ජීවිතයෙන් සමුගැනීමට එක් හේතුවක් ලෙස සඳහන් වන්නේ ඔහුගේ බිරිඳ තරුණ වියේදීම කිසියම් රෝ්ගයක් සෑදී මිය යාමයි. ඒවගේම ඇතැම් ප්‍රවාදවල ඔහුගේ බිරිඳ කිනම් හෝ හේතුවක් මත ඔහු අතහැර ගිය බවක් සඳහන් වෙනවා. එමෙන්ම තරුණ විය ඉක්මවීමත් සමඟම සිය ජීවිතය බ්‍රහ්මචාරී මංපෙතක් වෙත යොමුකර ගන්නා අස්වන් රාළ තම බිරිඳ ඥාතීන්ට භාර දී අනගාරික වූ බවටත් කතාවක් තිබෙනවා. කෙසේ වුවත් මගේ පෞද්ගලික විශ්වාසයට අනුව වඩාත් පිළිගැනීමට යෝග්‍ය යැයි සිතෙන්නේ මේ තුන්වැනි ප්‍රවෘත්තියයි. 

කෙසේ හෝ සීතාවක යුගයෙන් මතුවන රන්වල දෙවියන්ගේ පුරාවෘත්තයට අනුව එකල රන්වල දෙවියන් හැඳින්වූයේ ‛සම්පත් රාළ’ නමින් බව ඔබට මතක ඇති. (ඒ ගැන මෙතැනින් කියවන්න) ඔහුගේ මිතුරා එම ජනප්‍රවාදයට අනුව හැඳින්වූයේත් ‛රන්කිරි රාළ’ නමින්.  ඔහු ගොඩ බැස්ස ගිරිදර සහ කපුගොඩ වැනි ප්‍රදේශවල ‛රන්කිරි පතිරැන්නැහැලාගේ’ යන පෙළපත් නාමයෙන් යුක්ත සෑහෙන පිරිසක් අදටත් සිටිනවා. නමුත් ඔවුන් කීප දෙනෙකුගෙන් විමසූ මුත්, තමන්ගේ පෙළපතේ යටගියාව පිළිබඳ විස්තරයක් කිරීමට ඔවුන්ට හැකියාවක් තිබුණේ නැහැ. කෙසේ හෝ මෙම පුරාවෘත්තය පිළිබඳ දැනුවත්වීමෙන් ඔවුන් ඉතා සතුටට පත් වූ බවක් පෙනෙන්නට තිබුණා. රන්වල දෙවියන් සමඟ කිසියම් හෝ සම්බන්ධතාවයක් තමන්ගේ පෙළපත සතුව පැවතීම ලොකු ආශීර්වාදයක් ලෙසිනුයි ඔවුන් විශ්වාස කළේ. 

රන්වල දෙවියන් පිළිබඳ මේ ජනකතාව අයි.ඩී.ඒ.පී. ධනපාල මහතා වේරහැර අරියවංස හිමි සංස්කරණය කළ ‛සීතාවකපුර යුගය’ කෘතියට ද ඇතුළත් කොට තිබෙනවා. එයින් උපුටාගත් මෙම ජනප්‍රවාදයම මහාචාර්ය කේ.එන්.ඕ. ධර්මදාස සහ එච්.එම්.එස්. තුන්දෙනිය යන විද්වතුන් ලියූ ‛සිංහල දේව පුරාණය’ කෘතියේත් ඇතුළත් වෙනවා. ආර්.ඒ පියදාස සූරීන් ලියූ ‛රන්වල දෙවියෝ’, සිරිසේන දේවප්‍රිය ලියූ ‛ගම්පහ දිසාව’ යන යන කෘතීන්වලත් මෙම ජනප්‍රවාදය දකින්නට පුලුවන්. 


රන්වල දෙවියන්ගේ දේවත්වයට මුල් වූ උතුම් ආධ්‍යාත්මික ජීවිතය ගැන තවත් ලිපියකින් කතා කරමු. 


ඊළග ලිපිය - මිනිස් ජීවිත බේරාගන්නට පුහුල් පහන් තැනූ රන්වල මුත්තා

No comments:

Post a Comment