රන්වල දෙවියෝ මුල්වරට තම දේවත්වය ප්‍රකාශ කරති - God Ranawala Expressed his divinity for the first Time

රන්වල ශ්‍රී ශෛලාසනාරාම පුරාණ විහාරය ඉදිරිපිට ඇති රන්දෙවි ප්‍රජා ශාලාවේ දේවදානය පිළියෙල කරන අයුරු

රන්වල මුත්තාගේ මරණයෙන් පසු ඒ ප්‍රදේශයට ඇති වූ දුර්දසාවට හේතුව මුත්තා බලවත් ආත්මයක් ලබා තමන්ට අවසන් කාලයේ නොසැළකූ ගම්වැසියන්ගෙන් පළිගැනීම බව ගම්මුන්ට රහසක් වුණේ නැහැ. මුත්තාගේ ශාපය තමන්ට වැදී ඇතැයි ගම්මුන් තරයේම විශ්වාස කළා. මෙය කැලණි දෙගම්බඩ ගම්මාන දාහතරක් කෙරෙහි බලපැවැත්වුණු බවයි පැවසෙන්නේ. එනම් සියනෑ කෝරළයේ ගම්මාන හතක් සහ හේවාගම් කෝරළයේ ගම්මාන හතක් වශයෙනුයි. මේ තත්වය නිසා ගැමියන්ගේ වගා පාලු වන්නටත්, ගැමියන් අතරේ වසංගත රෝග පැතිර යන්නටත්, ගැමියන්ගේ අතමිට සිඳී යන්නටත් පටන්ගත් අතර ඇතැමුන් වරින් වර දක්නට ලැබෙන අද්භූත දර්ශනවලින් බියපත්වීමේ තත්වයක් ද පළකළා. මෙයට හේතුව රන්වල දෙවියන් ප්‍රබල ආත්මයක් ලබා ගත් නමුත් එසේ ලබාගෙන ඇත්තේ මිථ්‍යාදෘෂ්ටික දේව ආත්මයක් නිසා බවයි බොහෝ අයගේ විශ්වාසය වුණේ. අපේ බෞද්ධ සංස්කෘතියට අනුව වුණත් හැම දෙවියකුම සම්‍යක්දෘෂ්ටික නැහැ. බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ එන අන්දමට බුදුරදුනට පවා වින කළ මිථ්‍යාදෘෂ්ටික දෙවිවරුන් සිටිනවා. බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ දක්නට ලැබෙන පරිදි ‛වසවර්ති මාර’ නම් දිව්‍ය පුත්‍රයා බුදුරජාණන් වහන්සේට පිරිනිවන් පානා තෙක්ම විවිධ කෙනෙහිලිකම් කළ බවට තොරතුරු දැක්වෙනවා. අදටත් කාලි, දුර්ගා, සූනියම් වැනි අප සමාජයේ ඇදැහෙන දෙවිවරුන් සම්‍යක් දෘෂ්ටික දෙවිවරුන් ලෙස සළකන්නට බැහැ. 

කෙසේ හෝ මුත්තාගේ ආත්මයෙන් ජන සමාජයට සිදුවන මේ දුක් ගැහැටවලින් මිදීම පිණිස කළයුතු වත්පිළිවෙත් පිළිබඳව මේ ගම්මානවල ජීවත්වූ ගැමියන් නිතර දෙවේලේ සෝදිසියෙන් සිටියා. මේ අතර එල්ලක්කල දේවාලයකදී ආවේශ වූ කපුවකු හෝ එහි දේවාලයකදී කියැවුණු පේනයකදී හෝ ප්‍රථම වතාවට රන්වල දෙවියන් තම දේවත්වය පිළිබඳව ප්‍රකාශ කොට තිබෙනවා. එහිදී රන්වල දෙවියන් පැහැදිලිවම පවසා ඇත්තේ තමන් දිවිහිමියෙන් පිහිට වූ සහ ඇප උපකාර කළ ගැමියන් තමන්ගේ ජීවිතයේ අවසාන මොහොතේදී තමන් නොතකා හැරීම සම්බන්ධයෙන් හටගත් සිත්වේදනාව නිසා ඔවුන් කෙරෙහි තදබල වෛරයක් සහ පළිගැනීමේ චේතනාවක් තමන් තුළ පවතින බවයි. ඒ සඳහා කුමක් කළ යුතුදැයි විමසා සිටි විට එම පේනයෙන් හෝ ආරූඪයෙන් කියැවී ඇත්තේ  මරණාසන්න වකවානුවේදී තමන්ට බත් කටක් නොදුන් සියලු දෙනා තමන් වෙනුවෙන් හැකිතාක් දානය පිළියෙල කොට දිය යුතු බවයි. ඒ දානය සඳහා යොදාගත යුතු  සහ යුතු නොවන ව්‍යංජන ආදිය පිළිබඳවත් දෙවියන් ඒ ආරූඪයෙන් හෝ පේනයෙන් පවසා තිබෙනවා. මස් වර්ග, පුහුල්, අලු කෙසෙල් දානය සඳහා කැප නැති බවත් කරවල, මඤ්ඤොක්කා වට්ටක්කා සහ අච්චාරු ආදිය කැප බවත් දෙවියන් ආරූඪයෙන් හෝ පේනයෙන් විස්තර කොට තිබෙනවා. එමෙන්ම තමන්ගේ ජීවිතයේ අවසාන භාගයේදී ආහාර ස්වල්පයක් දීම සඳහා ආහාර නොපිසීමේ වරදට ඒ සම්බන්ධයෙන් වගකිවයුතු පාර්ශ්වය වන කාන්තාවන්ට දෙන දඬුවමක් වශයෙන්  වශයෙන් තමන් කිසිම දිනෙක කාන්තාවන් පිසින ආහාර දානය වශයෙන් භාර නොගන්නා බවත් ඒ පේනයෙන් රන්වල දෙවියන් පවසා සිටියා. 

රන්වල ශ්‍රී ශෛලාසනාරාම පුරාණ විහාරය ඉදිරිපිට ඇති රන්දෙවි ප්‍රජා ශාලාවේ දේවදානය පිළියෙල කරන අයුරු

සාමාන්‍යයෙන් දේවාලවල මුරුතැන් බත් මුළුමනින්ම පිළියෙල කෙරෙන්නේ පුරුෂ පාර්ශ්වය අතින්. ඊට හේතුව කාන්තාවන් ‛කිළි’ සහිත කොට්ඨාශයක් ලෙස අතීතයේදී සැළකීමේ පුරුද්දක් පැවතීමයි. දෙවියන්ට දානය පිසීමේදී  සැළකිල්ලට ගැනෙන මේ පූර්ණ පුරුෂ සහාගීත්වය ඉන්දීය බ්‍රාහ්මණ සමාජයේ බලපෑමෙන් අප සංස්කෘතියට අවශෝෂණය වූවක් සේ සැළකිය හැකියි. නමුත් රන්වල දෙවියන් සම්බන්ධ දානය පිළියෙල කිරීමේ පිළිවෙත් පුරුෂ පක්ෂයට පමණක් සීමා වූයේ රන්වල දෙවියන්ගේ නියමයක් නිසා බවයි ජන විශ්වාසයේ පවතින්නේ්. සාමාන්‍යයෙන් අද පවා නිවසේ දානමාන පින්කම් පැවැත්වෙද්දී ආහාර පිළියෙල කිරීමේ කටයුතුවල සිට දානය පිළිගැන්වීමේ කටයුතු ඇතුළු බොහෝ කාර්යයන් සඳහාු මූලික වන්නේ කාන්තාවන්. රන්වල දෙවියන් ‛රන්වල මුත්තා ලෙසින් සිය ජීවිතයේ සැඳෑ සමය ගතකරද්දී ද එතුමාට දානමාන පිළියෙල කොට රැගෙන යන්නට ඇත්තේ කාන්තාවන් යැයි සිතන්නට පුළුවන්. ඒ අනුව රන්වල මුත්තාට දානය පිළියෙල කරගෙන පැමිණීම අතපසු කරන ලද්දේ ද මොවුන් විසින්මයි. එතුමන්ගේ සිතේ මේ පිළිබඳව කෝපයක් ද පවතින්නට ඇති. තමන් වෙනුවෙන් දානමාන පිළියෙල කිරීමේ කටයුතුවලින් කාන්තාවන් ඉවත් කළ යුතු යැයි එතුමා නියමයක් පනවන ලද්දේ ඒ නිසා වන්නටත් පුලුවන්. 

1980 වසරේදී මට මුල්වරට අසන්නට ලැබුණු මේ කතා ප්‍රවෘත්තියත් පූගොඩ පට්ටියගම ශ්‍රී දීපදුත්තාරමාධිපති ව වැඩසිට අපවත්වී වදාළ පූජ්‍ය ඕවිටිගම නන්දසාර ස්වාමීන් වහන්සේ විසින් ප්‍රකාශ කරන ලද්දක්. තමන් වහන්සේගේ උපන් ගම වන පූගොඩ ඕවිටිගම ප්‍රදේශයේ රන්වල දේව භක්තිය අතීතයේ සිට පුළුල්ව පැතිර තිබූ බව උන්වහන්සේ මා හා ප්‍රකාශ කළා. 

එමෙන්ම රන්වල දෙවියන්ගේ සිත සතුටු කළ හැකි තවත් ක්‍රමයක් තිබේදැයි එම පේනයෙන් විමසා සිටිය විට දෙවියන් ඊට පිළිතුරු දී ඇත්තේ තමන් තැනූ ආකාරයේ පුහුල් පහන් දල්වා කැලණි ගඟ අද්දර හෝ ගළාගෙන යන දිය පහරක් අද්දරින් තැබීම තමන් සතුටට පත්කරවන්නක් බවයි. මිනිසුන්ගේ ජීවිත බේරාගැනීමට රන්වල මුත්තා දැල්වූ පුහුල් පහන් තමන් ද දල්වා තැබීමෙන් තමන්ගේ ජීවිතවලටත් කිසියම් ගැළවුමක්, පිහිටක්, සහනයක් ලැබෙන බව ගැමියන් හට තරයේම ඒත්තු ගියා. ඒ අනුව අදත් රන්වල දෙවියන් සඳහා පවතින ප්‍රධානතම චාරිත්‍ර දෙක වන්නේ දේවදානය සහ පුහුල් පහන් තැබීමයි. එහිදී මෙම දේවදානය පිසීම මුළුමනින්ම පුරුෂ පක්ෂය විසින් කරනු ලැබීම අදත් දක්නට පුළුවන්. එමෙන්ම මේ දේවදානය පිසීමට කිසියම් සහයක් ලබාදෙන්නේ ජීවිතයේ සන්ධ්‍යා භාගය ගත කරන, එනම් ජීව විද්‍යාත්මකව කිවහොත් ආර්ථවහරණයට පත් වියපත් කතුන් පමණයි. රන්වල දෙවියන් අදහන ප්‍රදේශ තුළ මසකට දේවදාන සිය ගණනක් පිළියෙල වුවත් ඒ කිසිවක් පිසීමට කාන්තාවන් සම්බන්ධ වන අයුරු ඒ ප්‍රදේශවල කිසිවකුත් දැක නැහැ. එසේ රන්වල දෙවියන් සඳහා දේවදානය පිළියෙල කිරීම සඳහා හවුල් වීමෙන් රන්වල දෙවියන්ගේ පිහිට ලැබීම වෙනුවට විපත් කරදරවලට ලක්වීමට සිදුවන බවට එම ප්‍රදේශවල කතුන් තුළ යම් බියක්, චකිතයක් තිබෙනවා වන්නට පුලුවන්. දේවදානය පිසීමේදී පැනවූ තහංචිය දේවදානය අනුභවයේදී කාන්තාවන්ට පනවා නැහැ. නමුත් කාන්තාවන් එසේ දේවදානය අනුභව කළ යුත්තේ පුරුෂ පක්ෂය අනුභව කිරීමෙන් පසුවයි. සාමාන්‍යයෙන් අපේ ගම්බද පිළිවෙල ද එයම නිසා දෙවියන්ගේ ඒ තීරණය අසාධාරණ යැයි කියන්නට බැහැ. 

කෙසේ හෝ රන්වල දෙවියන් කාන්තාවන් සම්බන්ධයෙන් ඇති මේ සුළු ආරෝව තවමත් එළෙසම පවතින බවට ගැමියන් තුළ විශ්වාසයක් පවතිනවා. රන්වල දෙවියන් පිළිබඳ පුළුල් ගවේෂණාත්මක හැදෑරීමක් කළ විද්වතකු වන පූගොඩ, නිකවල, බානගල පාරේ  විශ්‍රාමලත් විදුහල්පති ආර්.ඒ. පියදාස මහතා පවසන්නේ කාන්තාවන්ගේ ඇතැම් චර්යාවන්, එනම් කැලණි ගඟ අද්දර කොණ්ඩය උණාගෙන ගමන් කිරීම සහ ඇතැම් අශ්ලීල හැසිරීම්  හමුවේ රන්වල දෙවියන් තවමත් ඔවුන්ට දඬුවම් පමුණුව බවට ජන විඥානයේ තහවුරු වී ඇති බවයි. බොහෝ විට මේ දඬුවම වන්නේ ඒ කාන්තාවන්ට වැළඳෙන උණ රෝගයක් බවයි පැවසෙන්නේ. 

කෙසේ හෝ එවැනි පුහුදුන් ලක්ෂණ මතු කළත් රන්වල දෙවියන් බෞද්ධ උපාසකයකු බව ජන විඥානයේ තරයේම ස්ථාපිත වී තිබෙනවා. ඊට හේතුව රන්වල දෙවියන් ඉන් පසුව උපාසක ස්වරූපයෙන් ජනතාව හමුවේ දර්ශනය වීමයි. එසේ සිදුවූ අවස්ථාවන් සහ එතුමන්ගේ හාස්කම් පිළිබඳව අපි ලබන සතියේ කතා කරමු. 

ඡායාරූප - සහන් සංකල්ප සිල්වා